این متن رو به مناسبت دومین سالگرد ایشون نوشتم ... دوست دارم اینجا هم بمونه که هیچوقت عهدم رو فراموش نکنم ... هستم بر آن عهد که بستم ! عهدی روشن ...
آقا مصطفی ... لبخندت مثل کاتالیزوره و نگاهت مثل دلتا اچ یه واکنش گرماگیر !
این روزها زندگیم پر شده از کاتالیست ...
آنتروپی واکنش روزها م مثبت و آنتالپی ش منفی ...
دلتا آر این روزها به صفر خیلی نزدیک ...
تا میاد اوضاع رو به راه بشه اصل لوشاتلیه شروع میکنه به کار کردن و تعادل بهم میزنه !
بیشتر از هر وقتی به دعات که مثل انرژی اکتیوسیون احتیاج دارم ...
تا واکنش زندگیم به سمت یه واکنش کامل هدایت بشه ...
لحظه های زندگیم رو با یادت غنی میکنم !
راه ت روشن !
پ ن :
خدایا شکرت ... ممنونم از نگاه مهربونت :)))
۰
۱۵ تیر ۹۳ ، ۰۱:۱۸