بعد از یکسال و نیم اومدم که بنویسم ... بنویسم از روزهایی که گذشت ... روزهایی که یه عمر انتظارش رو می کشیدم ... تو این یک سال و نیم علاوه بر اینکه یکسال و نیم ! بزرگتر شدم چندین برابر این مدت تجربه کسب کردم ، از بچگی دراومدم و پخته تر شدم ... یه چیزی تو دلم میگفت برو که امروز وقت نوشتنه ! منم به ندای قلبم گوش کردم چون مطمئنم هیچوقت منو اشتباه راهنمایی نمیکنه ... دقیقا یک هفته بعد از آخرین پستم بله رو گفتم ! و در محضر یکی از خوبای خدا به عقد کسی دراومدم که همیشه مرد آیندم رو مثل اون تصور می کردم ... بالاخره با هر سختی که بود درسم رو بعد از ده ترم و یه معرفی به استاد تموم کردم و هنوزم که هنوزه نرفتم دنبال مدرکم ! شب عید قربان پارسال عروسی کردم و اومدم که تهران زندگی کنم و درحال حاضر با مشکلات دوری از خانواده دست و پنجه نرم می کنم ! دوتا کنکور دادم !!! کارشناسی و ارشد ! دوتاشم انتخاب رشته کردم تا ببینم خدا چی میخواد ! حقیقتا ببینم خدا چی میخواد ...بگذریم از اینکه اتفاقای زندگیم که تو برهه زمانی کوتاهی هم اتفاق افتاد باعث شد از تنهایی و بیکاری هزارتا فکر و خیال بد بیاد تو ذهنم و حتی دردش رو هم تو بدنم احساس کنم اما زندگی تو هر مرحله ش سختی ها و شیرینی های خاص خودش رو داره و این حرف هم که سال اول زندگی مشترک سخت ترین و مهم ترین سال زندگی زوجین هستش کاملا کاملاااا درسته ! اما مثل تمام دورانی که باید ازش عبور کنیم موظفیم با درایت و حوصله شیرینی روزهای اول زندگی رو به کام همسرمون تلخ نکنیم ... خب فکر کنم زیادی کارشناس طور حرف زدم ! ان شالله به مرور خاطرات مهمی که گذشت رو با عکساش پست خواهم کرد ! توکل بر خدا ...
خب ! اینم از پست 132
پ ن :
دلم عجیب تنگ روزهایی که گذشت ...